Bijna twee jaar geleden belde K. ons. Zijn procedure was afgewezen, hij had het AZC moeten verlaten, maar kon niet terug naar Sierra Leone – zijn leven liep daar gevaar. Hij sliep nu in een onverwarmde loods op een matras, waar hij overdag uit moest. Het was januari, en het vroor. Hij had het koud, zo koud.
Gelukkig kon hij vrij snel terecht in een kamer van een van onze opvanghuizen. Hij knapte zienderogen op. We namen zijn asielverhaal door en zagen aanknopingspunten voor een HASA (Herhaalde Asielaanvraag). Daarvoor moesten er nieuwe bewijsstukken worden verzameld, en zochten we een advocaat met expertise op dit onderwerp. We hielpen hem zijn asielverhaal op te bouwen en het interview met de IND voor te bereiden. Het traject duurde een tijd, maar het was het waard.
In maart dit jaar ging K. naar Ter Apel voor het indienen van zijn HASA. Hij werd geplaatst in een AZC behoorlijk ver van Wageningen, maar via Whatsapp bleef het contact.
In december belde hij. Ineens. Guess what?! Hij kreeg een positieve beslissing op zijn HASA en dus een asielvergunning! Dolblij, ongeloof, een schaterlach. We zijn heel blij voor hem en hebben het op de kerstbijeenkomst samen met elkaar gevierd!
