Hoe lang ben je werkzaam voor stichting VOD? Wat doe je zoal in deze functie?
Ik ben de secretaris van het bestuur. Dat houdt in dat ik natuurlijk deelneem aan de vergaderingen van het bestuur, meestal samen met de staf, dat ik de verslagen daarvan maak en dat ik een aantal contacten vanuit VOD met Wageningse organisaties (zoals de gemeente en De Woningstichting) onderhoudt. Intern ben ik sinds tien jaar ook verantwoordelijk voor wat heet de personele zorg: allerlei zaken die spelen omdat we voor een (bescheiden) aantal uren mensen in dienst hebben als VOD. Vanaf 1994 tot 2002 was ik wethouder hier in Wageningen, met o.a. het onderwerp Vluchtelingen in mijn portefeuille. Dat hield vanzelfsprekend in dat ik zeer verbonden was met alles wat er rondom vluchtelingen in Wageningen speelde. Meer nog dan met VOD was ik nauw betrokken bij SNOW (de stichting Nood Opvang Wageningen), die o.a. een pand in Wageningen beheerde waar vluchtelingen werd opgevangen. Op dat moment was VOD al wel in beeld, maar meer met de ondersteuning van uitgeprocedeerden dan met het bieden van tijdelijk onderdak. Na mijn wethouderschap werd ik door VOD-bestuurder Bert van Engelen, van advocatenkantoor van Engelen, gevraagd om in het bestuur te komen. Dat was het tweede bestuur waar ik voor gevraagd werd (het eerste was dat van Vredesorganisatie PAX), en beiden liggen me nog steeds zeer na aan het hart.
Wat zijn enkele hoogtepunten van de afgelopen periode?
Op het snijvlak van mijn wethouderschap en de jaren daarna zinderde Wageningen van de acties van Ons Pardon, waarbij tientallen vluchtelingen onderdak kregen in de leeggekomen flats aan de Kolkakkerweg, en ondersteund werden met leefgeld, hulp bij het vinden van werk en taallessen. Ons Pardon was een erg gedurfde actie, met een grote nationale uitstraling naar de samenleving (ook de kerken!) en de politiek. Geweldig wat er toen tot stand is gebracht in het relatief kleine Wageningen. Als je dat nu nog eens terug haalt is het eigenlijk ongelooflijk. Dit mag bijgeschreven worden in de Canon van Wageningen.
Als hoogtepunt in de meer recente jaren zie ik de grote acties die we voor Tri Pham en zijn ouders hebben opgezet.
Tri en zijn ouders waren al enkele jaren zonder status in Wageningen. Tri zat vanzelfsprekend (gelukkig) wel op school, toen de berichten kwamen dat zij zouden worden uitgezet naar Vietnam.
Een heel breed verzet daartegen kwam tot stand, vanuit de school, vanuit buurtbewoners en buren, vanuit de Wageningse vluchtelingenorganisaties, en met grote steun van de wethouder en de burgemeester.
Daar waren dus zeer veel Wageningers bij betrokken, het voelde als een snelkookpan die overborrelde van creativiteit en actiebereidheid.
Twee dagen voordat we een enorme bijeenkomst op de Markt in Wageningen zouden hebben, kwam het geweldige nieuws dat de staatssecretaris Tri en zijn ouders toch een status wilde geven.
Die bijeenkomst werd een groot feest op de Markt, met Tri in het middelpunt. Geweldig.
Andere hoogtepunten voor mij waren de statusverlening aan twee Armeense gezinnen die al erg lang in procedures zaten en eindelijk, eindelijk, zekerheid kregen dat zij konden blijven. (2019, red.)
En, hier moet toch ook wel de goede samenwerking met Vluchtelingenwerk in Wageningen en met het gemeentebestuur genoemd worden.
En laten we niet vergeten de steun die we al jarenlang vanuit uiteenlopende kerkgenootschappen krijgen.
En eventuele dieptepunten?
Het werk van VOD brengt met zich mee dat er ook altijd dieptepunten aan de orde zijn.
De groep vluchtelingen waar VOD zich sterk voor maakt is de meest kwetsbare groep.
Vaak al jarenlang in onzekerheid en wankelend op het absolute bestaansminimum.
Dus elk jaar dat het langer duurt en elke afwijzing die we tussendoor kregen voor mensen die je een beter leven gunt, is een klap.
Dat vergt zoveel van onze cliënten, onvoorstelbaar.
En het vergt niet alleen veel van de mensen waar we het voor doen, maar ook van degenen die zich sterk maken voor VOD: de staf en de vrijwilligers…
Wat zijn je drijfveren waardoor je het al zo lang volhoudt?
Toch denk ik dat het werk voor VOD prachtig werk is, heel erg nodig, om de menselijkheid van onze samenleving op peil te houden.
Het is er niet gemakkelijker op geworden, door stemmingmakerij in bepaalde media en van sommige politici.
Dat maakt dat we ons als VOD, samen met andere organisaties die zich inzetten voor vluchtelingen, nog beter en grondiger moeten presenteren en de boer op moeten met onze boodschap.
Daar valt nog wel wat te winnen, ook in Wageningen.
De groep waar VOD zich op richt, mensen die in eerste instantie nog geen verblijfstitel hebben gekregen, maar die wij toch aan een perspectief willen helpen, is daarbij een van de moeilijkste.
Maar naarmate je je meer verdiept in de verhalen van onze cliënten, altijd schrijnend, vaak onvoorstelbaar, wordt de vastberadenheid om VOD overeind te houden om deze mensen te helpen, groter.
Hoe ervaar je het netwerk van steun rondom de stichting?
En gelukkig kunnen we dan in Wageningen rekenen op de steun vanuit het gemeentebestuur, op vele donateurs, die soms met kleine bedragen, soms met iets grotere giften, het mogelijk maken dat VOD het hoofd boven water houdt.
En we hebben al die jaren ervaren dat er vanuit de kerken ruimhartig steun verleend is aan VOD en haar cliënten. Een geweldig vertoon van barmhartigheid, van solidariteit, van medemenselijkheid.
Tegelijkertijd staat VOD voor de opgave om de kring van donateurs en sympathisanten te vernieuwen en breder te maken.
Dat vergt dat we het werk van VOD verklaren, toelichten, uitleggen en breder onder de aandacht brengen.
Dat we netwerken van Wageningers, maar ook van Edenaren, Bennekommers, Renkummers, Veensen en Barnevelders aanboren.
Met veel geduld verbindingen tot stand brengen en bruggen slaan. Ga er maar aan staan, best een pittige opgave voor een kleine organisatie als de onze.
Dus als u zich aangesproken voelt: stuur fluks een mailtje naar info@vodwageningen.nl !
Wat wens je VOD toe, zo met de jaarwisseling?
Eigenlijk zou je wensen dat VOD niet lang meer nodig is, doordat onze politici hun rug rechten, het Vreemdelingenverdrag respecteren en er een goed, Europa-wijd, beleid tot stand komt.
Maar ik denk dat daar nog wat jaren overheen zullen gaan.
Dus wens ik VOD toe dat we de lange adem op kunnen brengen en een vluchthaven en steun kunnen zijn en blijven voor vluchtelingen die tussen de wielen dreigen te raken.
Heel erg bedankt voor het interview.
